ölüm meleği

tarafından bekir Ptsi Haz. 15, 2009 5:57 pm

ÖLÜM MELEĞİ
Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem, Ensârdan birinin başı ucunda ölüm meleğini gördü. Ona hitâben dedi ki:
- Ey ölüm meleği! Dostuma iyi muâmele et. Zîrâ o bir mü'mindir.

Ölüm meleği cevâben dedi:
- Yâ Resûlallah! Ben her
mü'mine iyi muâmele ederim. Ben insanoğlunun rûhunu alırım. Rûhunu
aldığım şahsın âile efrâdından, yakınlarından birisi vâh edince derim
ki:

Bu feryad da ne?

- Bu feryâd da ne?
Allaha yeminle söylerim ki, biz ona zulmetmedik. Ecelini geriye
bırakmadığımız gibi öne de almadık. Onun rûhunu almakta bizim bir
müdâhalemiz yoktur. Sizler, ey bu ölünün yakınları! Eğer Allahın
hükmüne rızâ gösterirseniz, ecrini alırsınız. Yok, O'nun hümüne râzı
olmaz, feryâd-figân ederseniz günâha girersiniz. Sizin bize bir
kapınız, bir merdiveniniz yoktur. Fakat biz size mutlak yine geleceğiz.
Sakının, sakının. İster karada olsun, ister denizde, ister muhkem
evlerde bulunsun, isterse çadırlarda. Hiç bir âile efrâdı yoktur ki,
ben, her gün mutlaka onların yüzüne dikkatle bakmış olmıyayım. Hattâ
öyle ki, onların küçüklerini de büyüklerini de tanırım. Her birini
şahsen tanırım. Allaha yeminle söylerim ki, yâ Resûlallah! Ben şânı
yüce olan Allahın emri olmadan bir sivrisineğin rûhunu bile
kabzedemem!...